Onderweg naar en aankomst op Reunion Island

Ook de reis naar Reunion verliep goed. In tegenstelling tot de vlucht St-Maarten – Parijs zijn de steward en de stewardessen heel er vriendelijk. Eten is OK. Tijdens de vlucht is er niets bijzonders gebeurd. De tijd is omgevlogen. Desi heeft bijna de hele vlucht geslapen. Anna is ook voldoende uitgerust. Ze heeft nog naar 2 films gekeken. Ik ben de titels van de films alweer vergeten. Moet de volgende keer wel opschrijven. Het was wel een lange vlucht; ongeveer 12 uur heeft het geduurd. Eindelijk wordt opgeroepen dat we gaan landen. Er is een hele lange rij en ik heb gedacht dat er een paspoort controle is. Maar nee hoor... Er staat alleen bijna bij de uitgang douane politie met een hond. Op de vraag waarom dat is, worden de schouders opgehaald. De meeste mensen weten de vraag niet te beantwoorden. Omdat we van Parijs komen is er geen paspoort controle.

aankomst st. Denis, Reunion Island

De luchthaven van St. Denis, Reunion ziet er geweldig uit. Zoals je van de lucht al kan zien zijn er hoge bergen. Oh wat een verschil met Parijs. De zon schijnt. Alles is heel licht en het is mooi weer… heerlijk.

Een kwartiertje later komt Babette met onze namen op een papier… nog even wat foto’s maken en dan op weg naar de plaats van bestemming: St. Pierre.

Het is ongeveer een uur rijden naar ons hotel “Chez Papa Daya” in St. Pierre. Onderweg kijken we onze ogen uit. De weg er naartoe is voornamelijk langs de kust. 

Even buiten St. Denis is de weg geflankeerd door links de bergen en rechts de zee, de Indische oceaan. Omdat er kans is op vallende stenen zie je dat de bergen bedekt worden door netten. Bij sommige delen zijn er zelfs extra hangnetten. Daar is de kans op vallende stenen heel erg groot. 
Onderweg zien we een suikerfabriek. De trots van het eiland. Daar wordt suiker gemaakt van suikerriet. De suiker (rietsuiker) wordt uitgevoerd naar vele landen.

Bijna bij St. Pierre aangekomen vertelt Babette dat er een paar kilometer verderop een strand is met vulkaanzand. Als je er op loopt dan voel je de hitte van het zand. Zo zijn er een paar van die stranden. Dat komt omdat Reunion Island een vulkaan eiland is. Er is daar zelfs een vulkaan die in oktober 2010 nog uitgebarsten is.

Een uur later komen we aan bij “Chez Papa Daya”. Omdat we niet zo goed of helemaal geen Frans spreken zijn we blij dat Babette er bij is. Zij is onze tolk geweest. Nadat ons alles is uitgelegd hebben we besloten om even te gaan rusten. Dat hebben we wel nodig. 
We hebben redelijk lang geslapen. Daarna zijn we de buurt een beetje gaan verkennen en ook zijn we op zoek gegaan naar eten.
We hebben besloten om bij een snack vlakbij het strand te eten. Geertje en Desi hebben porkchop besteld en Anna lokaal eten (creool). Daarna zijn we langzaam teruggelopen naar het pension om verder uit te rusten.