Bustrip naar de vulkaan

Voor donderdag 26 januari zijn we uitgenodigd door Babette om samen met de leerlingen en alle Comenius deelnemers mee te gaan met een bustochtje richting vulkaangebied. We hebben afgesproken om rond 8 uur 's morgens bij de high school te verzamelen. De bus staat er al, de leerlingen zijn bezig de koelboxen in te laden. Wachten is nog op de sandwiches en we kunnen gaan. Iedereen heeft er zin in, ook de leerlingen.

Als ze de bus binnen stappen worden ze meteen gefilmd. Gelukkig dat ze er geen problemen mee hebben. Onderweg kunnen we genieten van de omgeving en de natuur. Reunion Island is een mooi eiland. Heel erg groen, hoewel de inwoners  klagen dat er te weinig regent. Na ongeveer een 3 kwartier  gereden te hebben komen we bij een plek waar veel rotsgebergte is. Het ziet er prachtig uit. Ook even met de studenten gesproken. De meesten blijken er nooit geweest te zijn. Wel grappig terwijl een deel van hen al wel eens in Zuid-Afrika zijn geweest of Vietnam. We hebben van Babette begrepen dat een deel van deze leerlingen ook al naar Londen zijn geweest. In het kader van een ander project. Dat blijkt ook wel om dat velen van hen geen problemen hebben met het Engels. Ze zijn natuurlijk trots omdat ze nu het geleerde in de praktijk kunnen brengen. Even een stop.


Het ziet er prachtig uit. Oh, als de collega's de foto's zien... "wat zullen de jaloers zijn" fluisteren wij.
Na de fotoshoot en genieten van al het moois worden we geroepen om weer naar de bus te gaan. Intussen is het zachtjes beginnen te regenen.

Fabienne één van de leerkrachten die ook mee is, is een beetje ongerust. Ze hoopt dat het niet blijft regenen. Wij natuurlijk ook niet, want wij zijn er niet op gekleed. Nu allemaal de bus in en op verder naar de volgende stop. Onderweg begint het meer te regenen en buiten ziet het er erg grauw en grijs uit. Wij allemaal hopen dat het weer een beetje opklaart... maar nee hoor... het is brrrr. Aangekomen bij de tweede stop stappen de meesten wel uit. Je wilt toch wel wat zien. Het weer is heel grauw. Wat een temperatuurverschil met Saint Pierre (29 graden C). Hierboven (zeer op een hoogte van 2300 m) is het koud waarschijnlijk maar 10 graden. Onze (dunne) jasjes aangetrokken en lopen richting de bergtoppen in de verte. Desi is vooruit gaan lopen met Spencer. Wij lopen rustig ook die richting op. En het wordt steeds kouder en kouder. Jasje wordt natter, bijna doorweekt. En maar lopen, maar het lijkt eindeloos. Inmiddels zijn Desi en Spencer teruggelopen. De vlaktes blijken heel groot te zijn. Wij lopen nog wel verder, maar de kou dwingt ons om terug te keren richting de bus. Daarna zijn we verder gegaan. Bij de 3de stop is een soort hut waar sanitair is en waar ze koffie en foto's verkopen van de vlaktes.

De meesten zijn in de bus gebleven. Alleen degenen die een paraplu hebben of een dikkere jas zijn naar buiten gegaan. Wij hebben ons er niet aan gewaagd. Dit is overiges het eindpunt van de weg. Via dezelfde weg gaan we weer terug richting bewoonde wereld waar we gaan picknicken.